Kończy się Rok Pański 2022, rok niespokojny i smutny z powodu napaści Rosji na Ukrainę rozpoczętej 24 lutego tego roku, choć wojna między tymi państwami trwa już od 2014 roku. Mimo że u nas krew się wojenna nie leje, życie stało się mniej radosne, a jego materialny poziom bardzo się obniżył. Z drugiej jednak strony – i to cieszy – staliśmy się dla naszych wschodnich sąsiadów i dla siebie w kraju – bardziej jak żaden inny naród – braćmi. To jest piękne i chwała Panu Bogu za to, że tak nas na bliźnich doświadczonych cierpieniem – otworzył. Sprawozdanie finansowe, umieszczone w gablotce, sporządziła nasza księgowa Pani Janina Siemiradzka. My posłuchajmy duszpasterskiego.
Statystyka
W roku 2022 ochrzczono jedenaścioro dzieci – cztery dziewczynki i siedmiu chłopców.
W poprzednim roku było trzynaście chrztów.
Do pierwszej Komunii Świętej przystąpiło dwadzieścia siedmioro dzieci.
Pięćdziesiąt dwie osoby przyjęły Sakrament Bierzmowania.
W mijającym roku odeszło do wieczności dziewiętnaście osób – jedenaście kobiet i ośmiu mężczyzn.
W poprzednim roku było dwadzieścia jeden pogrzebów.
Pobłogosławiono jedno małżeństwo.
Wydarzenia mijającego roku
Przełom starego i nowego roku, Trzech Króli oraz kolęda otworzyły kolejny etap naszej Pielgrzymki ku Uszczęśliwiającej Wieczności. Dla mnie osobiście – cokolwiek by myśleć, czy mówić – rok 2022 miał być rokiem wyjątkowym, rokiem, w którym miało minąć pięćdziesiąt lat od przyjęcia przeze mnie kapłańskich święceń w dniu 27 maja 1972 roku w katedrze wrocławskiej.
Tak bardzo wtedy, na progu kończącego się dziś roku, pragnąłem doczekać tego dnia, by podziękować Bogu razem z moimi kochanymi parafianami za łaskę powołania kapłańskiego, którą bez moich zasług Bóg mnie obdarzył i pozwolił przez pół wieku w niej wytrwać. To wielka łaska a więc musi być nie mniejsza wdzięczność.
I tak zamierzałem przeżywać ten zloty czas, jeśli go doczekam. Tymczasem w styczniu 2022, już po raz drugi – zamiast tradycyjnej kolędy – trwały w kościele spotkania modlitewne, na które przyszedł ten, kto chciał. Wolna wola. Wtedy, gdy te spotkania nie są wymuszone, mają swój pełny wymiar, a duszpasterz widzi na nich wiernych, dla których parafia to rodzina dzieci Bożych, a nie punkt świadczenia usług. W styczniu też obchodziliśmy ustanowioną przez papieża Franciszka Niedzielę Słowa Bożego. Obyśmy po Pismo Święte sięgali często, oby było ono naszym drogowskazem.
9 lutego parafia nasza otrzymała do zakrystii piękne meble, zrobione z drewna dębowego przez stolarza, wykonawcę mebli kościelnych, Pana Damiana Świtałę ze Sternalic koło Olesna. Jak się cieszyłem. Spełniło się moje gorące pragnienie, które trwało we mnie od przyjścia tutaj, by tak piękne szaty i sprzęty jakich mogą nam pozazdrościć inne parafie, mogły znaleźć właściwe i bezpieczne miejsce przechowywania. Znalazłem wykonawcę i podjąłem osobistą decyzję. nie czekając na ciągle odsuwającą się perspektywę.
By nie obciążać parafialnego konta znalazłem dobrodziejów i oto – po długim spłacaniu należności – jest przedmiot i owoc moich marzeń. Chwalę się, tym bardziej, że dzieje się to w roku złotego mojego czasu. Meble są piękne, trwałe, chwalą Boga i zdolnych mistrzów, można położyć oko. Oby były szanowane, oby nikt ich nie rysował, nie łamał, nie niszczył. To piękny pomnik naszej współpracy.
Jeszcze nie wygasła epidemia, kiedy 24 lutego Rosja napadła na Ukrainę. Jak się później okazało wiele się zmieniło w świecie, Europie i naszej Polsce. Zaczęliśmy energicznie i ofiarnie pomagać naszym braciom ze Wschodu.
2 marca Popielcem rozpoczęliśmy Wielki Post, czas spokojny, wyciszony, pełen modlitwy. Drogi Krzyżowe, Gorzkie Żale i rekolekcje, które od 20 do 23 marca, głosił ojciec redemptorysta Ireneusz Byczkiewicz z Krakowa.
13 marca dowiedzieliśmy się o nowym biskupie dla naszej diecezji, którym został pochodzący z Środy Śląskiej ksiądz Maciej Małyga.
17 i 18 kwietnia świętowaliśmy Wielkanoc, a 20 kwietnia ksiądz biskup Jacek Kiciński udzielił naszej młodzieży Sakramentu Bierzmowania.
15 maja zapowiedziałem moją jubileuszową Mszę świętą, którą miałem odprawić w naszym kościele z okazji Złotego Jubileuszu Kapłaństwa.
22 maja dzieci naszej parafii przyjęły Pierwszą Komunię Świętą. Oby wytrwały w przyjaźni z Panem Jezusem do końca życia, oby
się zbawiły.
27 maja – dokładnie w moje pięćdziesięciolecie święceń – trzecioklasiści pierwszokomunijni pielgrzymowali na Jasną Górę, gdzie Im i Ich rodzinom odprawiłem Mszę Świętą przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Królowej Polski.
29 maja, w Niedzielę Wniebowstąpienia Pańskiego, odprawiłem u nas przy udziale parafian i gości Mszę Świętą jubileuszową, dziękczynną za pół wieku w Chystusowym Kapłaństwie, udzieliłem jubileuszowego błogosławieństwa, rozdałem pamiątkowe obrazki i po południu spotkałem się z zaproszonymi parafianami.
d 31 maja do 4 czerwca wraz z kolegami rocznikowymi odprawiałem jubileuszowe rekolekcje w Sulistrowiczkach.
16 czerwca przy pięknej pogodzie obchodziliśmy Boże Ciało. Dużo ludzi, piękna procesja, podniosły nastrój.
24 czerwca zakończyliśmy rok szkolny i katechetyczny 2021/2022, a 26 czerwca minęło osiemnaście lat od mego przybycia do Miłoszyc.
Wiosną i latem trwały prace remontowo – konserwacyjne przy bocznych ołtarzach naszego kościoła prowadzone przez firmę Pana Piotra Mikołajczaka z Wrocławia.
30 czerwca Urząd Miasta i Gminy w Jelczu – Laskowicach przekazał nam 20 tysięcy złotych na cele remontowe.
Od 3 do 16 lipca razem z kolegami rocznikowymi przebywałem na letnim wypoczynku. Zastępował mnie ksiądz Stanisław Pojnar.
24 lipca zaczęliśmy doroczny Tydzień św. Krzysztofa poświęcony modlitwie za polskich misjonarzy i zbieraniu środków na pojazdy dla nich, a w następną niedzielę, błogosławiłem pojazdy naszych Parafian. Jak co roku można było otrzymać drobiazgi do umieszczenia w pojazdach czy na pojazdach.
28 lipca zakończono odnawianie bocznych ołtarzy naszej świątyni.
2 sierpnia organizacja MIVA Polska przysłała nam podziękowanie za udział w lipcowej pomocy dla misjonarzy.
15 sierpnia, w rocznicę Cudu nad Wisłą zrobiło się kolorowo w naszej parafii. Dziękuję za patriotyczną postawę.
21 sierpnia, choć nie odbyły się Dożynki Gminne, dziękowaliśmy Panu Bogu parafialnymi dożynkami ze świeżym chlebem, który spróbowaliśmy, warzywami i owocami oraz udziałem w Mszy świętej dziękczynnej za to, że ziemia obrodziła, my zebraliśmy i że mamy co jeść. Dziękuje za postawę wdzięczności u moich parafian.
1 września zaczęliśmy uroczystą Mszą świętą nowy rok szkolny i katechetyczny 2022/2023.
28 września odprawiłem dziękczynną Mszę świętą za zakończenie rozbudowy szkoły i poświęciłem budynek.
Od 2 do 9 października zbieraliśmy ziemiopłody dla naszego seminarium.
W czwartek 13 października odprawiłem doroczną Mszę świętą z okazji Dnia Nauczyciela.
W jadwiżańskiej pielgrzymce z katedry wrocławskiej do Trzebnicy (15 października) szła spora grupa naszych parafian.
Zrobił się pod koniec października większy ruch na naszym cmentarzu. Porządkowaliśmy groby, zamawialiśmy Msze święte i wypominki.
30 października obchodziliśmy rocznicę poświęcenia kościoła parafialnego, choć mamy niebawem poznać dokładnie tę datę. Czekamy na dokument.
Już któryś raz z rzędu mieliśmy w pierwszym dniu listopada słoneczną i ciepłą pogodę, tłumy ludzi na cmentarzu i do Komunii Świętej, powagę, rozmodlenie i ciszę. Bogu niech będą dzięki, a naszym zmarłym zbawienie i Życie Wieczne.
Do zakrystii po świece Caritas i opłatki zaczęli przychodzić parafianie. Przeżyłem jako jubilat – razem z Wami, którzy chcieliście przyjść – swoje imieniny, zaczął się Adwent, dzieci z lampionami, choć w tym roku mało, od 4 do 6 grudnia rekolekcje, zakończone odpustem ku czci świętego Mikołaja, który znalazł czas na spotkanie z dziećmi.
W odpuście wzięli udział także księża z dekanatu i niektórzy moi koledzy – jubilaci.
Odbyłem świąteczne spotkanie z Radą Parafialną, odwiedziłem swoich chorych, siedziałem w konfesjonale, by ułatwić Parafianom Boże Narodzenie z Panem Jezusem w Komunii Świętej. Przyszły Święta z oktawą, podczas której w środę 28 grudnia odwiedziliśmy z Panem Zbigniewem Banasiem – członkiem Rady Parafialnej Pana Burmistrza. Złożyliśmy życzenia, zaprosiliśmy na Mszę świętą w intencji Jego i Urzędu, przedstawiliśmy plany na rok 2023 i poprosiliśmy o pomoc.
Resztę oddałem Panu Bogu. Pewnie nie o wszystkim wspomniałem i napisałem, a tych naszych wspólnych dokonań jest więcej. Parafia to rodzina, którą się kocha i wspomaga, a nie firma, którą się odwiedza, gdy jest potrzeba. Kiedyś na zebraniu Rady Parafialnej powiedziałem, że dobry katolik dba o swoją świątynię bardziej niż o swój dom. To jest oczywiste, bo tam spotykam się z moim Bogiem.
Nie opuszczajcie rąk, gdy w przyszłości ksiądz nie będzie chciał czy nie będzie mógł Was wspierać w trosce o świątynię czy inne budynki parafii, nie doprowadzajcie do zaniedbań, szczególnie takich, które grożą katastrofą budowlaną. Pamiętacie? Przeżyliśmy taki czas. Czuwajcie! To nasza wspólna sprawa.
Dziękuję także tym Parafianom, którzy wspomagają parafię i duszpasterza dodatkowo.
Dziękuję Parafianom, którzy chcąc pomóc w ogrzaniu kościoła i plebanii w zimnym okresie, przyszli po opłatek do zakrystii
lub na plebanię, przyszli do księdza proboszcza. Ogromnie dużo Wam zawdzięczam i wiem, że bez Was, bez Waszej pomocy nie byłoby tyle dobra.
Za wszystko dziękuję, przepraszam i proszę o modlitwę. Zapraszam też na spotkania kolędowe do kościoła.
Miłoszyce, 31 grudnia 2022
Wasz ksiądz Janusz Giluń